تأثیر کاهش فعالیت بدنی از طریق لیگاتوربندی عصب نخاعی بر بیان ژن گیرنده های نوروتروفینی تیروزین کینازی در عصب سیاتیک موش های صحرایی نر دارای درد نوروپاتیک

چکیده زمینه و هدف: نوروپاتی حالتی است که از آسیب یا بیماری سیستم عصبی حاصل شده و بیماران مبتلا را در معرض بسیاری از عوارض عملکردی مانند کاهش فعالیت بدنی و عوارض ناشی از آن نظیر بیماری قلبی- عروقی و عضلانی قرار می دهد. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر کاهش فعالیت به روش لیگاتوربندی عصب نخاعی بر بیان ژن گیرنده های نوروتروفینی در عصب سیاتیک موش های صحرایی نر مبتلا به درد نوروپاتیک بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع تجربی بوده که 10 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به دو گروه کنترل و گروه فعالیت کاهش یافته از طریق لیگاتوربندی عصب نخاعی تقسیم شدند. طی شش هفته آزمون های رفتاری، درد نوروپاتیک در دو گروه انجام شد. در پایان هفته ششم تغییرات بیان ژن های trka، trkb و trkc در عصب سیاتیک با تکنیکreal time pcr  اندازه گیری گردید. تغییرات بیان ژن ها با روش-δδct  2 و با استفاده از آزمونt  مستقل در دو گروه مقایسه شد. به منظور مقایسه نتایج آزمون های رفتاری در دو گروه، از تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه های مکرر استفاده شد. یافته ها: آزمون های رفتاری نشان داد که فعالیت کاهش یافته سبب آلوداینیای مکانیکی و هایپرآلژزیای حرارتی و همچنین کاهش آستانه درد در گروه snl  گردید (05/0>p). علاوه بر این، در مقایسه با گروه کنترل، بیان ژن گیرنده های تیروزین کینازی در عصب سیاتیک گروه snl بالاتر بود (05/0>p). نتیجه گیری: فعالیت کاهش یافته به شکل snl با افزایش بیان ژن trka، trkb و trkc و علایم تخریب عصبی پردردی حرارتی، آلوداینیای مکانیکی همراه است. به نظر می رسد در اثر آسیب عصبی بیان گیرنده های نوروتروفینی نیز دچار تغییر شود. هر چند سازوکارهای دقیق به خوبی مشخص نمی باشد. واژه های کلیدی: موش صحرایی، درد نوروپاتیک، گیرنده تیروزین کینازی، کاهش فعالیت بدنی